This article explores the intricate relationship between language and culture, focusing on the role of aphorisms as a linguistic reflection of cultural values and societal norms. Through a linguacultural analysis, the study examines how aphorisms about the “motherland” capture deeply embedded cultural beliefs about national identity, loyalty, and belonging. Drawing on a wide range of academic sources, including works by Yule, Ter-Minasova, Scollon, and others, the article discusses the ways in which language both shapes and is shaped by cultural practices. It highlights the metaphorical use of language in expressing enduring ties to one’s homeland and analyzes how these metaphors are integral to understanding collective identity. In doing so, the paper connects theories of intercultural communication, linguistic anthropology, and cultural studies to show how aphorisms function as a powerful tool for conveying the symbolic relationship between individuals and their nation. Through this analysis, the article contributes to the broader discourse on language, culture, and communication, offering insights into the ways language serves as a vehicle for cultural expression and societal cohesion.

Mazkur maqolada yosh bolalarning psixologik tarbiyasi va uning inson hayotidagi ahamiyati yoritilgan. Bolaning psixik rivojlanishi, shaxs sifatida shakllanishi, atrof-muhitga moslashuvi, o‘zini anglash va boshqalar bilan munosabat o‘rnatish qobiliyati, aynan go‘daklik va erta yoshdagi tarbiya jarayoniga chambarchas bog‘liqdir. Maqolada oiladagi muhit, ota-ona va tarbiyachilarning roli, mehr-muhabbat, tushunish va emotsional qo‘llab-quvvatlash kabi psixologik omillar yoritib berilgan. Shuningdek, bolaning xarakteriga salbiy ta’sir ko‘rsatadigan omillar, masalan, befarqlik, jazolash, e’tiborsizlik kabi holatlar haqida ham so‘z yuritiladi. Muallif psixologik tarbiyaning sog‘lom jamiyat shakllanishidagi o‘rni va dolzarbligini asoslab beradi hamda amaliy tavsiyalarni taqdim etadi. Ushbu maqola o‘qituvchilar, tarbiyachilar, psixologlar hamda ota-onalar uchun foydali qo‘llanma bo‘la oladi.

Maqolada pedagog shaxsida kasbiy qoniqqanlikni shakllantiruvchi psixologik, ijtimoiy va tashkiliy omillar keng qamrovda tahlil qilingan. Ichki motivatsiya, self-efficacy, emotsional barqarorlik hamda tashqi omillar – mehnat sharoitlari, jamiyatning munosabati, boshqaruv muhitining roli chuqur yoritilgan. Empirik tadqiqotlar asosida kasbiy qoniqqanlik darajasiga ta’sir etuvchi omillar aniqlangan va ularni yaxshilash bo‘yicha amaliy takliflar berilgan.

Mazkur maqolada yopiq va ochiq axborot tizimlari va resurslarini yagona axborot makonida integratsiyalashning konseptual va amaliy asoslari keng qamrovda tahlil etiladi. Integratsiyalash modeli doirasida axborot almashinuvi, tizimlararo moslashuvchanlik (interoperabilitet), xavfsizlik strategiyalari, huquqiy va axloqiy masalalar, texnik arxitektura hamda standartlashtirish muammolari har tomonlama ko‘rib chiqiladi. Yopiq tizimlarning ishonchlilik va maxfiylik talablari bilan ochiq tizimlarning ochiqlik, innovatsion yondashuv va shaffoflik prinsiplari o‘rtasida muvozanatni ta’minlash modelning markaziy vazifasidir. Tahlil davomida SOA (Xizmatga asoslangan arxitektura), API Gateway, ETL texnologiyalari, axborot xavfsizligi protokollari, va mashina-o‘qilishi mumkin bo‘lgan interfeyslar kabi zamonaviy texnik yechimlar misolida amaliy yondashuvlar yoritiladi. Ushbu maqola ilmiy izlanishlar, davlat va korporativ axborot infratuzilmalari hamda raqamli transformatsiya loyihalari uchun zaruriy nazariy va metodologik asosni shakllantiradi.

В данной статье рассматривается использование паратаксиса как выразительного синтаксического приёма в романе Б. Л. Пастернака «Доктор Живаго». Паратаксис анализируется как способ создания особой ритмики текста, передачи внутреннего состояния героев, формирования образов природы и событий. Приводятся разнообразные примеры из романа, демонстрирующие художественные функции сочинительной и бессоюзной связи. Делается вывод о том, что паратаксис в прозе Пастернака служит не только средством организации текста, но и важным элементом авторского стиля, сближающим прозаическое повествование с поэтической речью.