Ushbu ilmiy maqolada monetar siyosat vositalarining iqtisodiy o‘sishga ta’siri O‘zbekiston va Qozog‘iston misolida qiyosiy tahlil qilinadi. Tadqiqotda so‘ngi yillarda ikki mamlakat markaziy banklari tomonidan qo‘llanilgan asosiy instrumentlar — asosiy stavka, ochiq bozor operatsiyalari, majburiy zaxiralar me’yorlari hamda valyuta bozoridagi amaliyotlar tahlil qilingan. Natijalar shuni ko‘rsatadiki, qisqa muddatda monetar siyosat inflyatsiyani jilovlash va kutilmalarni shakllantirish orqali barqarorlikni ta’minlashga xizmat qilsa, o‘rta va uzoq muddatda foiz kanali, valyuta kursi kanali hamda kreditlash dinamikasi orqali iqtisodiy o‘sishga ta’sir ko‘rsatadi. Qozog‘istonda suzuvchi almashinuv kursi va inflyatsion targetlash rejimi siyosatning samaradorligini oshirgan bo‘lsa-da, Milliy jamg‘arma mablag‘lari orqali amalga oshiriladigan valyuta operatsiyalari monetar uzatish mexanizmlarini zaiflashtirishi mumkin. O‘zbekistonda esa dedollarizatsiya jarayoni va UZONIA indeksining joriy etilishi foiz kanalining kuchayishiga yordam bermoqda, biroq bozor infratuzilmasining hali yetarli darajada rivojlanmaganligi sababli siyosat ta’siri kechikib namoyon bo‘lmoqda. Tadqiqot yakunida monetar siyosat vositalarini iqtisodiy o‘sishni qo‘llab-quvvatlash bilan uyg‘unlashtirish bo‘yicha har ikki mamlakat uchun tavsiyalar ishlab chiqilgan.

Erta tongda turishning o‘ziga xos hikmatlar bor. Bu maqolada erta turish sog‘liq uchun foydaligi, fayzi, ishning unumi bo‘lishi haqida maʼlumotlar keltirilgan.

Жазо масаласи замонамизнинг энг долзарб масалаларидан бири бўлиб, давлатнинг демократик ривожланишининг муҳим мезони бўлиб хизмат қилмоқда. Сўнгги йилларда Ўзбекистон жамияти учун жиноятчилик муаммоси алоҳида аҳамиятга эга бўлиб, бу давлатдан инсонпарварлик тамойилларини яратишга, шахс эркинлиги, шаъни ва қадр-қимматини таъминлаш ва ҳимоя қилишга қаратилган қонунларни қайта кўриб чиқишни талаб қилмоқда. Ўзбекистон Республикаси Президентининг 2018-йил 14-майдаги ПҚ-3723-сон қарори билан “Ўзбекистон Республикасининг жиноят ва жиноят-процессуал қонунчилигини такомиллаштириш концепцияси” қабул қилинди. Мазкур концепцияга кўра, жазолар тизими ва уларни тайинлаш механизмларини қайта кўриб чиқиш, жазонинг эскирган шакллари ва замон талабларига жавоб бермайдиган турларини бартараф этиш асосий вазифа ҳисобланади. Жазо назарияларининг энг инсонпарвар жиҳатларини ўрганиш, таклифлар ишлаб чиқиш, шунингдек, жиноятни содир этган шахснинг розилиги билан жазони ошкор қилиш муаммосини жамоатчиликка маълум қилиш бўйича жиноий қонунчиликни такомиллаштириш, тўғридан-тўғри жазо вазифаси сифатида (профилактика назарияси) замонавий шароитда катта аҳамиятга эга.

Afg‘oniston va Pokiston o‘rtasidagi munosabatlar uzoq yillardan beri murakkabdir. Bu holatning ildizi Afg‘onistonning Dyurand chizig‘ini ikki davlat o‘rtasidagi rasmiy xalqaro chegara sifatida tan olmasligi va u orqali Pokiston hududlariga nisbatan hududiy da’volarida yotadi. Ushbu xavfsizlik dilemmasi vaqt o‘tishi bilan o‘zgarib, ikki davlat o‘rtasidagi ikki tomonlama munosabatlar va mintaqaviy omillar ta’sirida turli ko‘rinishlarga ega bo‘ldi. Siyosiy va xavfsizlik bilan bog‘liq voqealar har ikki davlatning bir-birining ichki ishlariga aralashuvi bilan chambarchas bog‘liq bo‘lib keldi. Afg‘onistonning ‘‘Pashtuniston’’ g‘oyasini ilgari surishi, Hindiston bilan aloqalarni rivojlantirishi va Pokistondagi ‘‘Tehrik-i-Talibon Pokiston’’ (TTP) harakatini qo‘llab-quvvatlashi o‘zaro munosabatlarni og‘irlashtirdi. Pokiston esa Muhammad Dovudxonning ichki ishlariga aralashishga harakat qildi. AQSHning Afg‘onistonga bostirib kirishi davrida AQSH bilan hamkorlik qildi. Ushbu maqola Afg‘oniston va Pokiston o‘rtasidagi uzoq yillik xavfsizlik dilemmasining rivojlanishi va u bilan bog‘liq omillarni batafsil yoritib, ularning ikki davlat o‘rtasidagi barqaror hamkorlik imkoniyatlarini qanday to‘sib qo‘yganini tahlil qiladi.

В статье рассматриваются ранние этапы формирования западного суфизма и ключевая роль в этом процессе таких фигур, как Иван Агуэли, Рене Генон и, прежде всего, Инайят Хан. Особое внимание уделено посвящению первых западных учеников, в частности Ады Мартин, а также распространению суфизма в США и Европе в начале XX века. Анализируется вклад Инайята Хана в институционализацию суфийского движения, сочетавшего исламские традиции с элементами универсализма и философских течений того времени. Несмотря на раннюю смерть Инайята, его учение оказало значительное влияние на развитие западного суфизма, продолжая существовать в различных организациях до наших дней.