Markazlashtirilgan laboratoriyalar sog‘liqni saqlash tizimida diagnostika xizmatlarini yaxshilash va samaradorlikni oshirish maqsadida tashkil etilgan muhim infratuzilma hisoblanadi. Ularning asosiy vazifasi – turli tibbiyot muassasalaridan kelayotgan tahlil namunalari bilan ishlash, yuqori sifatli va tezkor diagnostika natijalarini taqdim etishdir. Bu laboratoriyalar markazlashtirilgan tizim sifatida faoliyat yuritadi, ya’ni bir nechta klinik va shifoxona laboratoriyalarining vazifalarini o‘z zimmasiga oladi va ularni yagona boshqaruv ostida birlashtiradi. Bu yondashuv diagnostika jarayonlarini optimallashtirishga, resurslarni samarali taqsimlashga va xizmat ko‘rsatish sifatini oshirishga imkon beradi.

Maqom ijrochiligi o'zining tarixiy va madaniy merosi bilan ajralib turadigan bebaho san'at turidir. Ushbu maqolada maqom ijrochiligida yuzaga kelayotgan muammolar, amaliyotda mavjud bo'lgan kamchiliklar va ularning bartaraf etish yo'llari tahlil qilinadi. Maqomning tarkibi, usuli, parda tizimi, uslub va cholg'u asboblarining muhim ahamiyati ko'rib chiqiladi. Shuningdek, maqom ijrochisining yuqori malaka, bilim va tajriba talab etilishi, hamda amaliyotda o'ziga xos jihatlarni rivojlantirish muhimligi ta'kidlanadi.

Bul maqalada tanıqlı muzıka iyesi, qosıq hám xalıq saz ásbaplarınıń xalqımız arasında jańrawında, óz úlesin qosıp kiyatırǵan Maqset Doshbaev haqqında maǵluwmat beriledi. Ol xalqımız arasında keńnen tanılǵan qosıqlardıń keleshek áwlad ushın jetip keliwinde hám ádiwli ustaz, melodist kompozitor, bolıp el súygen insanlardıń biri bolıp esaplaadı.

Temuriylar davri (XIV–XV asrlar) Markaziy Osiyoda madaniyat va san’atning yuksalishiga zamin yaratgan eng muhim tarixiy bosqichlardan biridir. Amir Temur va uning vorislari — xususan, Mirzo Ulug‘bek — ilm-fan, adabiyot, me’morchilik va tasviriy san’atni davlat siyosatining ajralmas qismi sifatida rivojlantirdilar. Bu davrda Samarqand, Hirot, Buxoro kabi shaharlarda madaniy va ilmiy markazlar shakllandi. Alisher Navoiy, Kamoliddin Behzod, Mirzo Ulug‘bek kabi buyuk siymolar ilm-fan, san’at va adabiyotda yuksak cho‘qqilarni zabt etdilar. Temuriylar homiyligida qurilgan me’moriy obidalar, yozma manbalar va miniatyura san’ati Sharq Uyg‘onishining yorqin namunasi sifatida e’tirof etiladi. Bu davr madaniy merosi bugungi kungacha o‘z ahamiyatini yo‘qotmagan bo‘lib, o‘zbek xalqining tarixiy va madaniy o‘zligida muhim o‘rin egallaydi. Maqolada temuriylar davrida san’atning o‘rni va rivojlanishi yoritiladi

Mazkur maqolada uyg‘ur va o‘zbek xalq maqom san’ati o‘rtasidagi mushtarakliklar tarixiy, madaniy va musiqiy jihatdan tahlil qilinadi. Tadqiqot davomida ikki xalqning maqom merosida mavjud bo‘lgan ohangdorlik, uslub, ijro shakllari va cholg‘u asboblaridagi o‘xshashliklar ilmiy asosda yoritilgan. Shuningdek, maqomlarning rivojlanishiga ta’sir etgan umumiy tarixiy-madaniy omillar, ularning ijtimoiy hayotdagi o‘rni va avloddan avlodga o‘tish mexanizmlari ham ko‘rib chiqiladi. Maqola Sharq musiqiy an’analarining integratsiyalashuvi va madaniy almashinuvi nuqtai nazaridan ham dolzarb ahamiyatga ega.