Табиий хусусиятли фавқулодда вазиятлар дунё тамаддуни бошланган вақтдан бери инсониятга таҳдид солиб келади. Улар тўсатдан юз бериши, қисқа вақт ичида ката ҳудудларга талафот етказиши, бино ва иншоотларни, мол-мулкни, коммуникацияларни вайрон қилиши билан даҳшатга солади.

Ushbu maqolada yunonlar, arablar, turkiy xalqlar adabiyotidagi vazn, qofiya, obraz, umuman, she’r borasidagi qarashlari aks ettiriladi. Farobiy, Ibn Sino, Kaykovus, Ahmad Taroziy, Yusuf Xos Hojib kabi ijodkorlarning nazm xususida aytgan mulohazalari tahlilga tortiladi. Yevropa poetikasi uchun ham, Sharq adabiyoti uchun ham muhim hisoblangan vazn va qofiya borasidagi turfa qarashlar bayon qilinadi. Poeziya san’atida muhim bo’lgan lirika so’zining lug’aviy ma’nolari haqida ham so’z yuritiladi.

Faxriya Sharq mumtoz adabiyotida keng tarqalgan adabiy san’at turi bo‘lib, kichik lirik she’rlarda bir baytdan, katta hajmli asarlar: qasida va dostonlarda esa bir necha baytdan iborat bo‘ladi. Faxriya shoirning iste’dod darajasi, asarlarining badiiy yuksakligi hamda erishgan muvaffaqiyatlari va shon-shuhratidan faxrlanib bitgan she’r-u baytlari tarzida odatda she’riyatda muayyan maqomga erishgan shoirlar tomonidan qalamga olinadi.

Мақолада тиб илмининг асосчиси Абу Али ибн Синонинг шоирлик фаолияти хусусида сўз боради. Сомонийлар давридаги Бухоро адабий муҳити бир қадар ёритиб берилади. Хусусан, Наср ибн Аҳмад Сомоний ҳукмронлиги йилларида қалам тебратган ижодкорлар фаолиятига назар ташланади. Ўша давр илмий ва сўзлашув тили ҳисобланган араб, форс, дарий каби тилларда ёзилган ижод намуналари ҳақида ҳам фикрлар келтирилган. Ибн Синонинг “Уржуза фит-тиб” асаридаги шеърий парчалар хусусида фикр юритилади. Буюк олимнинг бошқа асарларидаги қасида, қитъа, байтлари ҳам таҳлил қилиниб, Ибн Синонинг шоирлик нуқтайи назаридан фаолияти ёритиб берилган. Мақола, асосан, форсий ва тожик тилидаги асл адабий манбаларга таянган ҳолда ёзилганлиги боис ўзбек тилида Ибн Сино шеърияти билан алоқадор баҳсли мавзуларни асослаб беришга хизмат қилади.